Volumetria Twarzy Usieciowany kwas hialuronowy Kwas hialuronowy jest najbardziej znanym i jednocześnie niezwykle ważnym wypełniaczem w medycynie estetycznej. Wypełniacze to preparaty, służące do niwelowania ubytków w skórze oraz do modelowania twarzy. Należą do jednej z technik odmładzania. Co to jest i skąd się bierze kwas hialuronowy? Kwas hialuronowy został odkryty w czasach kiedy medycyna estetyczna praktycznie nie istniała, a na pewno nie w kontekście poprawiania urody. Medycyną estetyczną określano naprawianie stanu skóry po dużych zranieniach, czy poparzeniach. Dlatego też w roku 1934 kiedy Karl Meyer i John Palmers z Uniwersytetu Columbia odkryli kwas hialuronowy (hialuronian), nie zdawano sobie sprawy, że zrewolucjonizuje on medycynę estetyczną. Amerykańscy naukowcy wyizolowali hialuronian z ciała szklistego oka bydlęcego. Pozyskana substancja była przezroczysta i miała szklisty wygląd, stąd w nazwie nawiązanie do greckiego hyalos, co znaczy „szkło”. Zanim jednak kwas hialuronowy zaczął być stosowany w medycynie estetycznej minęło dużo czasu. W roku 1942 Endre Balazs opatentował go jako substytut kurzych jaj w procesie piekarniczym. Następnie w 1980 roku kwas hialuronowy trafił do medycyny i był wykorzystywany w ortopedii i okulistyce. Dopiero w 1996 zaczęto stosować go w medycynie estetycznej. Kwas hialuronowy jest związkiem należącym do glikozaminoglikanów (wielocukry), który naturalnie występuje w organizmach. U człowieka występuje on w tkance łącznej, ciele szklistym oka, a także w chrząstkach stawowych. Największe jego ilości (ponad połowa) znajdują się w skórze. Stanowi jeden z głównych składników matrix zewnątrzkomórkowej, czyli czegoś na kształt żelu, w którym „pływają” komórki.

Niezwykle cenioną właściwością kwasu hialuronowego jest jego ogromna zdolność do wiązania wody. Jedna cząsteczka kwasu HA wiąże około 250 cząsteczek wody. Inaczej mówiąc jedna cząsteczka HA wiąże do tysiąca razy więcej wody niż wynosi jej masa. Dzięki tym właściwościom jest on odpowiedzialny za chłonięcie i zatrzymywanie wody, zapewniając odpowiednie nawilżenie i ujędrnienie skóry. Niestety ze względu na niską trwałość kwasu hialuronowego, wraz z wiekiem jego zawartość w organizmie maleje, a wraz z nim poziom wody w skórze. Jest to jedna z przyczyn starzenia się. Produkcja kwasu hialuronowego – odpowiedzi na istotne pytania. Obecnie kwas hialuronowy stosowany w medycynie estetycznej najczęściej jest wytwarzany przez zmodyfikowane genetycznie bakterie z rodzaju Streptococcus equi w procesie technologicznym na drodze fermentacji mikrobiologicznej. Kwas hialuronowy powstały w ten sposób jest identyczny z ludzkim.

Kolejnym etapem produkcji HA jest proces technologiczny oczyszczania, podczas którego produkt zostaje uwolniony od bakterii i resztek ich ścian komórkowych, które są bardzo silnymi alergenami. Dlatego tak ważne jest, aby zwracać uwagę na stopień oczyszczenia danego preparatu. Jeżeli jest on zbyt niski to po wstrzyknięciu takiego kwasu zostają pobudzone mechanizmy obronne organizmu, co skraca czas utrzymywania się HA w tkance oraz może prowadzić do odczynów zapalnych, czy innych powikłań.

Po dokładnym oczyszczaniu HA przychodzi czas na kolejny etap – jego usieciowanie. Polega on na dodaniu preparatu, który zagęszcza kwas, czyli łączy jego cząsteczki w większe konglomeraty. Jest to potrzebne w celu uchronienia cząsteczek kwasu przed szybkim metabolizowaniem przez organizm. Taki usieciowany kwas hialuronowy może utrzymywać się w skórze do około roku, a czasami nawet dłużej.

Na rynku dostępne są preparaty o różnym stopniu usieciowania kwasu hialuronowego, co oczywiście warunkuje ich profil wskazań. Im bardziej usieciowany kwas, tym bardziej jego funkcja sprowadza się do wypełniania ubytków, a nie do nawilżania skóry. Dzieje się tak dlatego, iż po usieciowaniu większość cząsteczek kwasu hialuronowego jest ze sobą związana i nie ma zdolności wiązania wody w takich proporcjach, o których wspomniałam wyżej.

Dlaczego ciągle więc słyszymy, że kwas hialuronowy jest „niezastąpionym nawilżaczem”? Bo jest, ale nieusieciowany, używany, np. w mezoterapii igłowej. Ostatnim elementem wytwarzania kwasu jest jego pakowanie i sterylizacja. Cały proces prowadzi do otrzymania czystego biologicznie i bardzo bezpiecznego preparatu.

Przeciwwskazania do zabiegu z wykorzystaniem kwasu hialuronowego (wypełniacze):

• Ciąża i laktacja,
• Czynna infekcja,
• Czynna opryszczka,
• Zmiany ropne,
• Choroby w trakcie leczenia,
• Choroby immunologiczne – z grupy kolagenoz,
• Niewyrównana cukrzyca,
• Przyjmowanie antykoagulantów,
• Kortykosteroidy systemowe,
• Miejsca ostrzyknięte wypełniaczem permanentnym.

Działania niepożądane:

• Krwiaki i wybroczyny,
• Rumień i zaczerwienienie,
• Obrzęk,
• Zmiany w pigmentacji,
• Zgrubienia, hiperkorekcja,
• Zmiany grudkowo-krostkowe.

Objawy te mają charakter przemijający.